ثبت شرکت در تهران

امروز قصد داریم مقاله ای را با عنوان تاریخچه ثبت برند در ایران برای شما مورد بررسی قرار دهیم با ما همراه باشید تا علاوه بر این موضوع در خصوص قوانین مرتبط با ثبت علائم تجاری در ایران نیز صحبت کنیم.

تعریف برند

 

برند یا علامت تجاری را می توان نشانه، علامت، حرف، طرح، عبارت یا ترکیبی از این ها دانست که شرکت های تولیدی برای محصولات خود از آن ها استفاده می کنند. از آنجایی که امروزه شرکت های زیادی با محصولات مشابه تاسیس می شوند و شمار آن ها نیز رو به افزایش است به همین دلیل استفاده از برند اجباری می شود هدف اصلی به کار بردن برند، متمایز کردن محصولات شرکت ها از یکدیگر است.

مدارک لازم برای ثبت علائم تجاری

برای ثبت برند هم اشخاص حقیقی و هم اشخاص حقوقی می توانند اقدام کنند اما مدارک مورد نیاز هر یک با دیگری تفاوت دارد که به صورت زیر است:

مدارک مورد نیاز برای ثبت برند اشخاص حقوقی:

oارائه گواهی که به موضوع فعالیت شرکت ارتباط دارد، این مدرک می تواند پروانه بهره برداری، پروانه ساخت، گواهی ثبت اختراع و... باشد.
oارائه یک نمونه از تصویر برند در ابعاد 10*10
oارائه آگهی روزنامه تاسیس شرکت همراه با روزنامه آخرین تغییرات آن
oارائه کپی برابر اصل مدارک هویتی مدیرعامل که شامل کارت ملی و شناسنامه است.
oارائه کارت بازرگانی صاحب شرکت، البته در صورتی که برند مذکور حروف لاتین داشته باشد.
oدر صورتی که برای ثبت برند تجاری وکیل شرکت اقدامات مربوطه را انجام می دهد باید وکالتنامه ای ارائه کند.

مدارک مورد نیاز برای ثبت برند اشخاص حقیقی:

oارائه کپی برابر اصل مدارک هویتی متقاضی که شامل کارت ملی و شناسنامه است.
oارائه مدرکی مبنی بر اینکه متقاضی قبلا در خصوص موضع شرکت فعالیت هایی انجام داده است.
oارائه کارت بازرگانی صاحب شرکت، البته برای آن دسته از برندهایی که حروف لاتین داشته باشد.
oارائه یک نمونه از تصویر برند که 10*10 سانتیمتر ابعاد آن است.
oدر صورتی که ثبت برند را وکیل شرکت به عهده دارد باید وکالتنامه ای همراه با سایر مدارک ارائه کند.

 

تاریخچه ثبت برند در ایران

سالیان زیادی از زمان پیدایش علائم تجاری می گذرد می توان گفت از زمانی که شرکت هایی محصولات مشابهی را تولید کرده اند هدف آن ها این بود که محصولات خود را متمایز و به دیگران معرفی کنند.
در سال 1304 بود که برای اولین بار در ایران قانون علائم تجاری و صنعتی به تصویب رسید اما چند سال پس از آن یعنی در سال 1310 قانون دیگری تصویب شد که نوع قبلی را تکمیل می کرد این قانون، قانون ثبت علائم و اختراعات نام داشت آئین نامه مربوط به آن نیز در همان سال تصویب شد اما سال ها بعد یعنی در سال 1337 تغییراتی در آن اعمال شد. یک سال بعد از آن برای برخی از اجناس مثل مواد خوراکی، دارویی و آرایشی آئین نامه ای برای نصب و ثبت علائم صنعتی تصویب شد که اجباری نیز بود.

قوانین مرتبط با علائم تجاری در ایران

برند یا علامت تجاری در تمام کشورها مورد استفاده قرار می گیرد اما هر یک از آن ها ممکن است شرایط مختص به خود را داشته باشند در ایران نیز شرایط خاصی حاکم است که به شرح زیر می باشد:
oعلائم تجاری باید به گونه ای باشند که بتوان وجه تمایزی را میان کالاها به وجود آورند.
oبرند موجود نباید ترجمه شود یا با سایر برندها شباهت داشته باشد.
oاز کلماتی که محصول را به نحوی توصیف می کند نمی توان استفاده کرد.
oبه کار بردن پرچم کشوری که دولت آن را ممنوع کرده باشد، جایز نیست.
oاز شعار الله اکبر و نماد پرچم ایران نمی توان برای علائم تجاری استفاده کرد.
oاستفاده از علائمی که عفت عمومی جامعه را زیر سوال می برد ممنوع است.
oعلائمی مثل آرم هلال احمر، صلیب سرخ، انگ های دولتی و موسسات رسمی را نمی توان به عنوان برند به کار برد.
اما این ها مواردی بود که برای منع و ممنوعیت برندها ذکر شد حال به سراغ آن دسته از قوانین می رویم که ممنوعیتی برای ثبت شدن ندارند.
همانطور که گفته شد در برخی از کشورها می توان علائم خاصی را به کار برد که استفاده ی آن ها در ایران معنی ندارد به عنوان مثال کشور فرانسه به شرکت ها اجازه می دهد تا از صداها یا رایحه ها برای برند خود استفاده کنند. بر اساس ماده 30 بند الف و ب قانون ثبت علائم آن دسته از برندها که قابلیت ترسیم و رویت دارند را می توان به ثبت رساند برندها مجاز شامل موارد زیر است:
oعلائم تجاری که بتوان بر اساس آن کالاهای سایر شرکت ها را از هم متمایز ساخت، تمامی علائم باید قابلیت ترسیم داشته باشند.
oبرندی که بر اساس آن بتوان هویت اشخاص حقیقی یا حقوقی را مشخص کرد.

منبع: sabttehran.com